" ရင္ဘတ္ နည္းနည္း ဖြင့္ျပမယ္... "

"   ျမားတစ္ရာ ပစ္ႏိုင္တဲ႔ ေလး...

    ေတးတစ္ေထာင္ ထိုးႏိုင္တဲ႔ တေယာ ဘိုး...

    အမုန္းမိုး တစ္ေသာင္း...

    မ်က္ေစာင္း လွ်ပ္စစ္၊ တစ္ခ်က္ ပစ္လိုက္႐ုံနဲ႔

    အခ်စ္ ေသဆံုးသြားတယ္...

    ခံစားၾကည့္ပါ... ... ...။   "

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ဆိုတဲ႔ အဖြဲ႔မ်ဳိး...၊

 "   ငါမေမ႔၍၊ ေႏြေန႔တစ္ရက္၊

     ငါျမင္မက္သည္၊

     အိပ္မက္လိုလို တကၠသိုလ္...။  "

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...  ဆိုတဲ႔ အဖြဲ႔မ်ဳိး...၊


 "   ခ်စ္သူ႔ ႏႈတ္ခမ္း၊ လြမ္းလို႔ နမ္းေသာ္

     နမ္းရာ မထင္၊ လြမ္းရာ ထင္လို႔

     ရင္မွာ ျငိျပီ

     ဒ႑ာရီ... ... ...။   "

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...   ဆိုတဲ႔ အဖြဲ႔မ်ဳိး...၊

အဲဒီလို အေရးအဖြဲ႔မ်ဳိးေတြကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါ...

အမ်ဳိးအမည္ မသိတဲ႔ ေ၀ဒနာ တစ္ခုဟာ ရင္ကို

ျဖတ္သန္း၊ တိုက္ခတ္သြားခဲ႔တယ္...။

ဒါဟာ...

က်ေနာ္ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးျဖစ္လာျခင္းရဲ႕   အစ ပထမပါပဲ။

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** 

 လြန္ခဲ႔ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုေက်ာ္ ကာလမ်ားဆီက...

ဇာတိေျမ ျမိဳ႕ ေလးဆီမွာ...

ကိုဇာနည္ (ဇာနည္ဦး)၊ ကိုသန္း၀င္း၊ သက္ႏိုင္၀င္း နဲ႔ က်ေနာ္... ဆိုတဲ႔

သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ စုျပီး၊ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ႔တဲ႔ " ေလေျပ " ဆိုတဲ႔

စာေရး၊ စာဖတ္၀ိုင္းေလး တစ္ခု ႐ွိခဲ႔ဖူးပါတယ္...။

တစ္လ...၊ တစ္လ... ထြက္သမွ် လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြ... ဖတ္၊

ျပီးေတာ႔... Best Seller ေတြရဲ႕   ၀တၳဳေတြ... ဖတ္။

ေနာက္... ကိုယ္တိုင္ေရး ကဗ်ာေတြ...၊ စာေတြ.. ... ...

ဒီကဗ်ာက ဘယ္လို...၊ ဒီစာက ဘယ္လို...

ဒီဆရာရဲ႕  အေရးအသား... ဒီလို ပီျပင္တာ...

ဒီဆရာမ အေရးအသားက ဒီေနရာေလး အားေပ်ာ႔သြားတာ...

စသည္ျဖင္႔ ေ၀ဖန္၊ သံုးသပ္၊ အကဲျဖတ္လို႔... လူတတ္ၾကီးမ်ား လုပ္ၾကလို႔...

ေဆြးေႏြးၾက...၊ ျငင္းခံုၾက...၊

သေဘာထား အျမင္ေတြ ဖလွယ္ၾက... ... ...

" လဖက္ရည္ဆိုင္ ေလတိုက္ပြဲ " ေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ႔ၾကတယ္...။

အားလံုးရဲ႕   ရင္ထဲမွာလည္း " တစ္ေန႔မွာ ငါဟာ... " ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူး

အညႊန္႔အဖူးေလး ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ႔...။

ပထမဦးဆံုး ပီျပင္၊ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔သူကေတာ႔...

စာေပကို အ႐ူးသြပ္ဆံုး...၊

စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ဘ၀ကို ႏွစ္ျမွဳတ္ အထားဆံုး... ကိုဇာနည္ ပါပဲ။

သူေရးတဲ႔ ၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ဟာ...

အဲဒီေခတ္၊ အဲဒီအခါက ႐ွိခဲ႔ဖူးတဲ႔ " မိုးမိုး (အင္းလ်ား) စာေပဆု " ျပိဳင္ပြဲမွာ

ႏွစ္သိမ္႔ဆု အျဖစ္ အေ႐ြးခံရျပီး၊ စာေပေလာကရဲ႕   အသိအမွတ္ျပဳ

ၾကိဳဆိုျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္...။

ေနာက္... သူ႔ စာေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြ...

မဂၢဇင္းေတြမွာ ၾကိဳၾကား၊ ၾကိဳၾကား ပါလာပါေတာ႔တယ္...။

က်ေနာ္ ကိုဇာနည့္ ဆီက ေလ႔လာ၊ သင္ယူခဲ႔ရတာေတြ အမ်ားၾကီးပါ...။

သူ စာတစ္ပုဒ္ကို ခံစားပံု...၊

သူ႔ အေတြးအျမင္...၊

သူ႔ အေရးအသား... ... ... အမ်ားၾကီး ပါပဲ။

ကိုဇာနည့္က်ေတာ႔ ေျပာင္းျပန္...

က်ေနာ္ ေရးတဲ႔ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြကို သူ ကိုယ္တိုင္ေရးတာေတြထက္

ၾကိဳက္ပါသတဲ႔။

" မင္း စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြက တစ္မ်ဳိးပဲ...။

႐ုိးတယ္၊ ႐ွင္းတယ္...။ သိမ္ေမြ႔၊ ညင္သာတယ္...။ "

" မင္း စာကို ဖတ္ရတာ... စာဖတ္ရတာနဲ႔ မတူဘူး...။ "

" တစ္ခုခုကို ထင္းကနဲ၊ လင္းကနဲ ၾကည့္ေန၊ ျမင္ေနရသလိုပဲ...။ "

" ျပီးေတာ႔ စာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကဗ်ာပဲ ျဖစ္ျဖစ္... မင္း ေပးတဲ႔ Title ေလးေတြ... "

" မင္း Title ေလးေတြက ထူးျခားတယ္။ ညႈိ႔ဓါတ္ ပါတယ္...။ "

" တစ္ျခားလူေတာ႔ မသိဘူးကြာ။ ငါ႔ကိုေတာ႔ Title ေလး ျမင္ျပီးတာနဲ႔

ေအာက္က စာကို ဖတ္ဖို႔အထိ ဆြဲေခၚသြားေတာ႔တာပဲ။ "

" ၾကိဳးစားကြာ...။

တစ္ေန႔ေန႔... မင္း ေရးတာေတြကို ပံုႏွိတ္စာလံုးနဲ႔ ငါ ဖတ္ရခ်င္တယ္။ "

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** 

" နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာေတြ၊ ဆရာမေတြ ဘာေၾကာင္႔ ေအာင္ျမင္ၾကလဲ...! 

သူတို႔ ေရးတဲ႔ ၀တၳဳေတြ ဘာလို႔ ဖတ္လို႔ ေကာင္းလဲ...! ခင္ဗ်ားတို႔ သိၾကလား? "  

လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုၾကတုန္း က်ေနာ္ ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္။

ခဏ စဥ္းစားၾက၊ တိုင္ပင္ၾကတယ္။

လိုခ်င္တဲ႔ အေျဖ၊ တိက်တဲ႔ အေျဖ ရၾကဟန္ မတူဘူး...။ 

" ကဲ... မင္းပဲ ေျပာပါဦးကြာ။ " ဆိုျပီး ေမးလာတယ္။

က်ေနာ္က...

" ဥပမာတစ္ခုဗ်ာ... ၀တၳဳတစ္ပုဒ္မွာ စာေရးဆရာဟာ ေယာက်ာၤး ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕   ဟန္ပန္အမူအရာ၊ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈေတြ

ကိုလည္း ေသခ်ာ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပႏိုင္တယ္ဆိုရင္...။ "

" အဲဒီလိုပဲ စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္က ဇာတ္ေကာင္ ေယာက်ာၤးေလးရဲ႕

စ႐ိုက္လကၡဏာ၊ စိတ္ေနသေဘာထားတို႔ကို ပီျပင္တဲ႔ အေရးအသားေတြနဲ႔

ပံုေဖာ္ႏိုင္ခဲ႔ရင္... ... ...။ "

က်ေနာ္က ေျပာလည္းေျပာ၊ ၾကည့္လည္းၾကည့္လိုက္ေတာ႔...

ကိုသန္း၀င္းနဲ႔ သက္ႏိုင္၀င္းက ေခါင္းတစ္ျငိွမ္႔ျငွိမ္႔နဲ႔ နားေထာင္ေနတာ

ေတြ႔လိုက္ရတယ္။

ကိုဇာနည္က မ်က္ေၾကာေတြ ႐ႈံ႕ သြားတဲ႔အထိ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားတယ္...။

ျပီးေတာ႔ ေျဖးေျဖးေလးေလး ေျပာလာတယ္...

" အေၾကာင္းအရာတိုင္းအတြက္၊ အေျခအေနတိုင္းအတြက္၊

အျမဲတမ္းအတြက္ေတာ႔ မမွန္ဘူးကြ။ "

 က်ေနာ္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္ျပီး ကိုဇာနည့္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္တယ္။

သားၾကီး (သက္ႏိုင္၀င္း)က " ဟာ... ... ... " ဆိုျပီး သံ႐ွည္ဆြဲတယ္။

ကိုသန္း၀င္းက " ေဟ႔ေကာင္ ဇာနည္။ မင္း... ... ... " ဆိုျပီး လက္ညႈိး

တစ္ထိုးထိုးနဲ႔...။

ကိုဇာနည္က လက္ကာျပရင္း က်ေနာ္႔ကို...

" ဒါေပမယ္႔ မင္း ေမးခြန္းအတြက္ မင္းကိုယ္တိုင္ ေျဖတဲ႔ အေျဖထက္

ပိုေကာင္းတဲ႔၊ ပိုတိက်ျပည့္စံုတဲ႔ အေျဖမ်ဳိး၊ မင္းေတြးတဲ႔ အေတြးမ်ဳိးလည္း

ငါ႔မွာ မ႐ွိဘူး...။ "

" ေယဘုယ်အားျဖင္႔ေပါ႔ကြာ...။ ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင္႔ဆိုရင္ ခုနစ္ဆယ္၊

ခုနစ္ဆယ္႔ငါးေပါ႔...။ " မင္း အေျဖ... ဂုဏ္ထူးမွတ္ပါ။ "

ဒီေတာ႔မွ က်ေနာ္တို႔လည္း ျပံဳးႏိုင္ေတာ႔တယ္...။

တခါက...

" သို႔... သည္းဦးသခင္ " ဆိုတဲ႔ ၀တၳဳတိုမက၊ ၀တၳဳလတ္မက်

ခံစားမႈေလးတစ္ခု ျပဳစုဖူးပါတယ္။

အဲဒါေလးကို သူတို႔ေတြ ေပးဖတ္ျဖစ္ေတာ႔...

ဟိုႏွစ္ေယာက္က " မင္း စာကို ငါတို႔ ေျပာေတာ႔ ေျပာခ်င္တယ္။

ဒါေပမယ္႔ ေျပာလို႔ မတတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ဇာနည္... မင္း ေျပာကြာ။ " ဆိုျပီး ေဘာ္လံုး ပုတ္ပါတယ္...။

ကိုဇာနည္က...

" မင္း ေျပာခဲ႔သလိုေပါ႔ကြာ...။

မင္းဟာ ေယာက်ာၤးၾကီးဆိုတာ ငါတို႔သိျပီးသား...။

မင္းကို မသိတဲ႔ စာဖတ္သူေတြ ဆိုရင္လည္း မင္း ကေလာင္အမည္

ျမင္တာနဲ႔ မင္းဟာ ေယာက်ာၤးတစ္ေယာက္မွန္း သိမွာပဲ...။

ဒါေပမယ္႔ မင္း ေရးတဲ႔ စာမွာ ေကာင္မေလးေနရာက အေရးအသား၊

အေျပာအဆို၊ စိတ္ခံစားမႈေတြဟာ ပီျပင္၊ ေပၚလြင္လြန္းေနတယ္။

၀တၳဳေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ပါ...။ " လို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳတယ္။

" အဲဒါ... အဲဒါ...။ ငါတို႔ ေျပာခ်င္တာ အဲဒါ... " ဆိုုျပီး ဟိုလူေတြလည္း

အားတက္သေရာ ေထာက္ခံၾကတယ္...။

က်ေနာ္က...

"  အဲဒါေတြက အတုေတြမွ မဟုတ္တာ ကိုဇာနည္ရယ္။ ပီျပင္မွာေပါ႔...။ "

လို႔ စိတ္ထဲကပဲ တိုးတိုးညွင္းညွင္းေလး  ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္...။

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***

ကဗ်ာသမား၊ စာသမား စစ္စစ္ဆိုရင္ စည္းကမ္း မ႐ွိရဘူး လို႔ 

ဘယ္ပညာ႐ွင္ကမ်ား အဆိုအမိန္႔ ႐ွိခဲ႔သလဲ မသိပါဘူးဗ်ာ...။ 

က်ေနာ္႔ဘ၀မွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေရးျပီး၊ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ျပန္လိုခ်င္ခဲ႔တဲ႔ 

ကဗ်ာေလးေတြ ႐ွိခဲ႔ပါတယ္။

မခြဲႏိုင္၊ မခြါရက္ ရည္းစားေလးကို ရန္ကုန္ ဘူတာၾကီးမွာ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ 

ထားခဲ႔ရျပီး၊ ရထားေပၚမွာ ေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ... " ခြဲခြါခ်ိန္ " ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာေလး...။

... နာရီသံ ေျခာက္ခ်က္ဟာ

    အိပ္စက္ျခင္းကို ေႏွာက္ယွက္

    မၾကာခင္ ေနာက္တစ္ရက္ လာေတာ႔မယ္ ... ... ... 

ေခတ္စနစ္၊ အေျခအေနေတြေၾကာင္႔ မျပီးေသးတဲ႔ ပညာေရးခရီးကို 

ခ်စ္ဇနီးေလးချမာ မဟာရန္ကုန္မွာ သြားေရာက္ အဆံုးသတ္စဥ္ခါ

ျဖစ္ေပၚလာခဲ႔တဲ႔ " ဥပကၡာ အိမ္သူ တမ္းခ်င္း " ကဗ်ာေလး...

... အိမ္အျပန္ တံခါး၀က ၾကိဳေန

    အေမေျပာတဲ႔ အေမာေျပေလးေရ

    လြမ္းလွခ်ည္ရဲ႕ ကြယ္... ... ...။

ေနာက္... ဆရာ ကိုေဆြ (ျပည္) ရဲ႕   ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ကို ခံစားျပီး ျပန္လည္

ဆန္းသစ္ခဲ႔တဲ႔ " နာတာ႐ွည္ " ကဗ်ာ...

... အို...! 

    အျပင္က ေကာင္းကင္

    (႐ိႈက္ၾကီးတငင္) ငိုျပန္ပါပေကာ... ... ...။



အဲဒီ... အဲဒီကဗ်ာေလးေတြကို က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္

ျပန္မရႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး...။

*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** 

က်ေနာ္႔ရဲ႕    ဒီ page ေလးဆီကို...

မေတာ္တဆ ေသာ္လည္းေကာင္း...၊

မ်က္စိလည္၊ လမ္းမွားျပီး ေသာ္လည္းေကာင္း...၊

တစ္ေခါက္၊ တစ္ခါ ေရာက္လာဖူး၍၊ ေသာ္လည္းေကာင္း...၊

အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေရာက္႐ွိလာခဲ႔ၾကသူမ်ား ခင္ဗ်ား... ... ...

က်ေနာ္႔စာေတြ လာေရာက္ ဖတ္႐ႈ၊ ခံစားသူေတြကို (၁)ႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္ေတာ႔

စကားေျပာမယ္ လို႔ Idea ေလး ႐ွိခဲ႔ေပမယ္႔ ဒီ page ေလး (၂)ႏွစ္

ျပည့္ခ်ိန္မွာ ဘာစကားမွ မေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။

 " ရင္ဘတ္ မလႈပ္ရင္ စာတစ္လံုးမွ ေရးမရ.. " ဆိုတာ သိ႐ွိျပီး၊ နားလည္ျပီး၊

သည္းခံေပးခဲ႔သူမ်ားကိုလည္း ေနာက္အေခါက္၊ ေနာက္အေခါက္ေတြမွာလည္း

ဒီ Page ပဲ...၊ ဒါေလးပဲ...၊ အသစ္ မထြက္၊ အသစ္ မတက္ေလေတာ႔

ဒီတစ္သက္... ဒီရင္ဘတ္ လႈပ္မွ လႈပ္ပါေတာ႔မလား...! ရယ္လို႔လည္း

အထင္မမွားေစလိုပါဘူး...။

တကယ္ေတာ႔ က်န္ခဲ႔တဲ႔  March 13, 2012 က ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ စပ်ဳိး

ျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ ပထမဆံုး တစ္ပုိဒ္ပဲ စိတ္တိုင္းက်ခဲ႔ျပီး၊ ေနာက္ထပ္ရလာသမွ်ဟာ 

ဘယ္လိုမွ အတြဲအစပ္ မလွပသလို ခံစားရပါတယ္...။ အဲဒါေၾကာင္႔ Draft 

အေနနဲ႔ သိမ္းထားခဲ႔တာ ဒီေန႔၊ ဒီရက္ ေရာက္တဲ႔ အထိပါပဲ...။

ဒီေန႔ေလးမွာ... (ကဗ်ာေလးရဲ႕   အမည္ကလည္း " ဒီေန႔ေလးမွာ... " ပါပဲ။)

ေတြးမိတာ တစ္ခုက ဒီေလာက္ အခ်ိန္ အၾကာၾကီးေတာင္ ထပ္မရေတာ႔ 

ဒီအတိုင္းေလး ႐ွိေစလိုလို႔ပဲ ဆိုတာပါ။  ဒါနဲ႔ပဲ...

" ဒီေန႔ေလးမွာ... " ကို ဒီေန႔ေလးမွာ ဒီအတိုင္းေလးပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

အမွတ္တရေတြကို တအား စြဲလန္း၊ မက္ေမာတတ္သူ က်ေနာ္႔အတြက္ေတာ႔ 

သူ႔ေမြးေန႔မွာ ေရးျဖစ္ခဲ႔တာေလးကို က်ေနာ္႔ေမြးေန႔မွာ တင္ျဖစ္သြားတာက 

အမွတ္တရ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ႔ရျပန္ပါတယ္...။

အခု...

ပုရစ္ဖူးတို႔ ႏုသစ္စ...၊  

Teenager ဘ၀က ေရးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒီကဗ်ာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္မိတဲ႔အခါ...

႐ွက္သလိုလို...

ရယ္ခ်င္သလိုလို...

မရဲတရဲ စိတ္ကေလးေတြ ျဖစ္မိပါေသးတယ္...။ အဲဒါနဲ႔အတူ...

ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕   ႏုပ်ဳိလန္းဆန္းမႈမ်ဳိး...၊

ရင္သိမ္႔တုန္ လႈပ္႐ွားမႈမ်ဳိးကိုလည္း ျပန္လည္ ရ႐ွိသြားသလို ဆိုတာ... .... ...။

" ခ်စ္သူ "

ႏွလံုးသားနဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ျဖစ္ခဲ႔

(တယစ္ယစ္) ရီေ၀လာေစတယ္

အၾကင္နာေတြ စုမိသမွ်

ဆႏၵမ်ားလည္း လိႈင္ေနဆဲေတာ႔

ၾကည္လင္တဲ႔ မိုးေကာင္းကင္ၾကီးပါပဲ...။

  

" ႏွလံုးသား ကဗ်ာ "

*  ရင္ခုန္သံ ႐ွိမယ္

    အခ်စ္ ႐ွိမယ္

    စိတ္ကူး ႐ွိမယ္

    အိပ္မက္ ႐ွိမယ္

    ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ႐ွိမယ္

    ၀မ္းနည္းမႈ ႐ွိမယ္

    ၾကင္နာျခင္း ႐ွိမယ္

    နာက်င္ျခင္း ႐ွိမယ္

    သစၥာ ႐ွိတယ္...။ 

*   စြဲလန္းတာ ပါမယ္

     တမ္းတတာ ပါမယ္

     လြမ္းရတာ ပါမယ္...။

*   ေလာဘ ကင္းတယ္

     ေဒါသ ကင္းတယ္

     ေမာဟ ကင္းတယ္

     ေသာက ႐ွင္းတယ္...။

*   ျဖဴစင္၏

     ရင္မွာ ႐ွိသည္

     အမုန္းတရားမဲ႔

    ႏွလံုးသားရဲ႕   ကဗ်ာ... ... ...။

KKT