" ခြန္းခ်ဳိသာ "

မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ...

ပထမဦးစြာ...

ရခဲလွတဲ႔ လူ႔ဘ၀မွာ ဒီ႐ုပ္၊ ဒီခႏၶာ၊ ဒီစိတ္ထားနဲ႔ ဒီသားကို ေမြးဖြါးေပးခဲ႔တဲ႔...

(လြန္သြား႐ွာျပီ ျဖစ္တဲ႔) အနႏၵေက်းဇူး႐ွင္ အေဖနဲ႔

ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပးဆပ္၊ ျဖည့္ဆည္းသူအျဖစ္သာ

ေနခဲ႔၊ ေနဆဲ၊ ေနသြားေတာ႔မယ္ အေမ႔ကို ကန္ေတာ႔ပါတယ္။

ျပီးေတာ႔...

KKT ကို ပိုက္ဆံလမ္းေပၚ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးခဲ႔တဲ႔ အစ္မ မခင္ညိဳလြင္ကိုလည္း

ေက်းဇူးတင္၊ ကန္ေတာ႔ပါတယ္။

တကယ္ေတာ႔...

ကိုယ္႔ေရကိုယ္႔ေျမမွာေတာင္ ညဥ့္အိပ္ညဥ့္ေန ခရီးမသြားဘူးတဲ႔ လူတစ္ေယာက္...၊

မိသားစုသံေယာဇဥ္ ၾကီးမားလြန္းသူတစ္ေယာက္အဖို႔

ရပ္ေ၀းေျမျခားမွာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုေက်ာ္ဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကို တစ္ဦးတည္း

ျဖတ္သန္းလြန္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔...

ဒီလူဟာ တကယ္ ေရာက္႐ွိခဲ႔ပါတယ္။

ဒါေတြဟာ တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔ပါတယ္။ ေနာက္...

အားလံုးဟာ တကယ္ ျပီးဆံုးသြားခဲ႔ပါျပီ...။

ပိုက္ဆံမ႐ွိျခင္းရဲ႕ ဒါဏ္ကို အလူးအလဲ ခံစားခဲ႔ရတဲ႔၊ ပိုက္ဆံတေစၦေျခာက္ခံခဲ႔ရတဲ႔ သူ...

ပိုက္ဆံ႐ွာႏိုင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံေနာက္ကို သဲၾကီးမဲၾကီးလိုက္ရင္း...

ပိုက္ဆံရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းက ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ခဲ႔တဲ႔ လူ...

" ေလးႏွစ္ " လို႔ (ကိုယ္တိုင္) ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တာဟာ...

အသက္(၄၀)ကို လေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာင္ စြန္းသြားခဲ႔ရပါတယ္။

" ခြဲေနသင္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ ခြဲမေနႏိုင္ခဲ႔လို႔...၊

အတူ႐ွိေနရမယ္႔အခါ အတူ႐ွိေနခြင္႔မရခဲ႔တာ... " လို႔ပဲ (နာနာက်င္က်င္)

ခံစား၊ မွတ္ယူလိုက္ပါေတာ႔တယ္။

ဒီဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြက္ က်ေနာ္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရမယ္႔သူ ႏွစ္ဦး

႐ွိပါတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ က်ေနာ္႔လိုပဲ 75 Born ေတြ ျဖစ္ၾကျပီးေတာ႔

က်ေနာ္႔ထက္ လ,ပိုင္းေလးေတြပဲ အသက္ၾကီးၾကသူေတြျဖစ္တဲ႔

ကိုျဖဴလံုး (KaungKoKo) နဲ႔ ကိုေက်ာ္၀င္းေအာင္ (Kyaw Wa) တို႔ပါ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ္႔အေပၚ ဘယ္လိုေတြ ေကာင္းခဲ႔တယ္၊

ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္းခဲ႔တယ္ဆိုတာ သီးသန္႔ စာတစ္ေစာင္၊ ေပတစ္ဖြဲ႔

ေရးျပမွ ျပည့္စံု၊ လံုေလာက္ႏိုင္မွာပါ။

" လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ဒုကၡမေရာက္ဖို႔...၊ ဒုကၡေရာက္ခဲ႔တယ္ 

ဆိုရင္လည္း (ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ဒုကၡေတြ) အတတ္ႏိုင္ဆံုး သက္သာ၊

ေလ်ာ႔ပါးေစဖို႔ရာ...  သမၼာေဒ၀ နတ္ျမတ္နတ္ေကာင္းေတြက ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို 

ဒီကၽြန္းေလးေပၚကို က်ေနာ္႔ထက္အရင္ ပို႔ေဆာင္ႏွင္႔တယ္ " လို႔ပဲ

ေတြးမိပါတယ္။

 " KKT ၀ဋ္နဲ႔ PSA ၀ဋ္ကို ဒီဘ၀ ဒီမွာ အကုန္ ေက်ေအာင္ဆပ္မယ္ "

ဆိုတဲ႔ ကိုျဖဴလံုး၊

က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းတိုင္း...၊ က်ေနာ္ ေပါက္ကြဲတိုင္း...၊ က်ေနာ္

အခက္အခဲၾကံဳေတြ႔တိုင္း... စာနာနားလည္စြာနဲ႔ အရာရာအစစ

စြမ္းသမွ် ကူညီေဖးမခဲ႔တဲ႔ ကိုေက်ာ္၀င္းေအာင္။

TPC မွာ ျဖဴလံုး မ႐ွိေတာ႔လို႔ အလုပ္ထြက္ျပီး ျပန္သြားဖို႔အထိေတာင္

ေငါင္ခဲ႔ဖူးသလို၊

SRD1 မွာ ေက်ာ္၀င္းေအာင္ မ႐ွိေတာ႔ရင္ က်ေနာ္လည္း ဒီအလုပ္မွာ

ဆက္႐ွိေနႏိုင္ဖို႔ အေတာ္ ခက္ခဲသြားပါလိမ္႔မယ္...။

အင္မတန္ ေပါင္းရသင္းရခက္တဲ႔ ဒီ...ဘုဂလန္႔၊ လူ႔ခြစာေကာင္မွာ

ခင္ရာမင္ေၾကာင္းကို တစ္အားေတာင္႔တတတ္တဲ႔ အတြင္းစိတ္အဇၨတၱတစ္ခု

႐ွိေနခဲ႔တာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ မသိခဲ႔ပါဘူး။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆယ္ႏွစ္စာမွာ မိတ္ေဆြရင္းျခာႏွစ္ေယာက္ ရလိုက္တာဟာ

က်ေနာ္႔အတြက္ေတာ႔ မဟာအျမတ္ၾကီးပါ။

သူတို႔ႏွစ္ဦးလိုပဲ KKT အေပၚ ေက်းဇူး႐ွိခဲ႔သူေတြ၊ ေက်းဇူးၾကီးခဲ႔ၾကသူေတြျဖစ္တဲ႔...

* စကၤာပူကၽြန္းေပၚမွာ KKT ကို ဗမာသံနဲ႔ ပထမဆံုး လာႏႈတ္ဆက္သူ...

အဲဒီ႔ေနာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ငန္းခြင္တူ... KKT အေၾကာင္းကို

(စိတ္ဓါတ္က အစ)ေကာင္းေကာင္းသိတဲ႔... အကိုၾကီး ဦးေအာင္စိုး၊

* ဗမာျပည္ Interview ကာလတည္းက စတင္သိခဲ႔ၾကျပီး၊

ေလယာဥ္တစ္စီးတည္း၊ တစ္အိမ္တည္း၊ တစ္ခန္းတည္း ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔

လုပ္ငန္းခြင္တူ ညီငယ္ ေနလင္း၊

* ေနာက္ထပ္... တစ္အိမ္တည္း၊ တစ္ခန္းတည္း ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔၊

ေလယာဥ္တစ္စီးတည္း အတူ လာခဲ႔ၾကတဲ႔အဖြဲ႔မွာ အသက္အငယ္ဆံုးနဲ႔

PSA ကို ပထမဆံုး ႏႈတ္ဆက္သြားတဲ႔စိတ္သေဘာထားေကာင္းတဲ႔၊

ကူညီတတ္တဲ႔... ညီငယ္ ေမာင္သူရ @ သူရေအာင္၊

* KKT ရဲ႕ ပထမဖုန္းနံပါတ္ေလးကို လိုင္းေလွ်ာက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ညီငယ္

ကိုေဇယ်ာ@ေဇယ်ာလင္း၊

* တစ္အိမ္တည္း အတူတူ ေနခဲ႔ၾကဖူးတဲ႔ ကိုေအာင္ေဇာ္လတ္ နဲ႔ 

ကို၀င္းေဇာ္ထြန္း (ခ) ဆရာေက်ာင္း၊

* KKT အေပၚ အစြမ္းကုန္ (အစြမ္းေတြ ကုန္သြားသည္အထိ) သည္းခံ၊

အတူေနသြားတဲ႔ လူပ်ဳိၾကီး ကိုတင္႔ @ ကိုမ်ဳိးတင္႔ႏိုင္၊

* (၁၁)လေလာက္ တစ္အိမ္တည္း အတူေနျဖစ္ခဲ႔တဲ႔... အရမ္း အေနေအး၊
 

အရမ္း အကူအညီေပးတတ္တဲ႔ ကိုသန္႔ဇင္ @ သန္႔ဇင္ဦး တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊

* ေဘးအိမ္ခန္းက ကိုသင္ @ ကိုခင္ေမာင္သင္ နဲ႔...

* ဗမာျပည္မွာ ျပန္နားေနျပီျဖစ္တဲ႔... တစ္အား ျပည့္၀တဲ႔၊ တစ္အား

ျဖည့္ဆည္းတတ္တဲ႔ ဆရာသိန္း @ ကိုသိန္းေဇာ္၀င္း တို႔ကိုလည္း

အထူး ေက်းဇူးတင္မိေၾကာင္း (မေမ႔မေလ်ာ႔) ေျပာၾကားလိုပါတယ္... ... ...။

က်ေနာ္တို႔ ခရီးေတြ သြားခဲ႔ၾကတယ္...။ 

ခရီးေတြ သြားေနၾကတယ္...။

ေနာက္လည္း သြားေနၾကရဦးမွာပါပဲ...။

(၂၀၀၅)ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ(၁၂)ရက္က စခဲ႔တဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕  

" ႏိုးေနစဥ္မက္တဲ႔ အိပ္မက္ " ခရီး႐ွည္ၾကီးဟာ မၾကာခင္

ရက္ပိုင္းမွာ ျပီးဆံုးပါေတာ႔မယ္။

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ တ႐ိႈက္မက္မက္ မက္ခဲ႔တဲ႔ ဒီအိပ္မက္ၾကီးထဲမွာ

က်ေနာ္နဲ႔အတူ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား လိုက္ပါစီးေမ်ာခဲ႔ၾကသူေတြကို

ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ လာခဲ႔ပါတယ္...။ က်ေနာ္ ျပန္ပါေတာ႔မယ္...။

မိသားစုအတြက္ပဲ ပိုက္ဆံေတြ ႐ွိရာ လာခဲ႔ရတာပါ။

ခုေတာ႔... ပိုက္ဆံေတြကို စြန္႔ခြါျပီး မိသားစုဆီ ျပန္ဖို႔ရာ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။

စကၤာပူဟာ တိုက္ပြဲတစ္ခု... " ဒီတိုက္ပြဲကို ႏိုင္ေအာင္ မတိုက္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး 

ဆိုရင္ေတာင္ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါတယ္ " လို႔ပဲ ကိုယ္တိုင္ ခံယူမိပါတယ္။

က်ေနာ္ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ သိကၽြမ္းခဲ႔သူေတြ၊ ခင္မင္ခဲ႔သူေတြ၊

ရင္းႏီွးခဲ႔သူေတြ အားလံုး၊ အားလံုးကိုပါ...။

က်ေနာ္႔လိုပဲ အိမ္နဲ႔ ေ၀းခဲ႔ၾကသူေတြ... အိမ္နဲ႔ ေ၀းေနဆဲသူေတြ...

က်ေနာ္႔လိုပဲ အိမ္ျပန္ခရီး နီးၾကပါေစ...

က်ေနာ္႔ထက္ပိုျပီး အိမ္ျပန္ခရီး နီးၾကပါေစ... လို႔

ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ေႏြးေထြးလံုျခံဳမႈေတြ ျပည့္စံုေနတဲ႔ အိမ္...

ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမျခင္းေတြ ျပည့္၀ေနတဲ႔ အိမ္...

ရင္ခုန္ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႔ ထံုမႊန္းထားတဲ႔ အိမ္...

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအေၾကာင္းေတြ အဆံုးမဲ႔ ေဖာ္ညႊန္းျပမယ္႔ အိမ္...

ဒီေျမကမၻာမွာ က်ေနာ္႔အတြက္ အဓိပၸါယ္အ႐ွိဆံုးေသာ အိမ္...

က်ေနာ္ရဲ႕ တကယ္႔အိမ္ကို ျပန္ပါေတာ႔မယ္ခင္ဗ်ာ... ... ...။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္(ေႏြးကို)

[စကၤာပူကၽြန္းေပၚမွာ က်ေနာ္႔ကို ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ဆံု၊

ႏႈတ္ဆက္လိုသူေတြအတြက္ က်ေနာ္႔နံပါတ္ (9347 7188) ကို

တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီနံပါတ္မွာ (၁၃)ရက္ေန႔...

ည(၉)နာရီအထိ ႐ွိေနပါမယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔... July 14 မွာေတာ႔

မနက္ေစာေစာတည္းက က်ေနာ္ Changi ထဲ ေရာက္ေနပါလိမ္႔မယ္။]