" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "

" ငါတို႔ဟာ အခ်ိန္ေတြကို ပိုက္ဆံနဲ႔ လာလဲတာ...

အခ်ိန္သာ ကုန္သြားျပီး ပိုက္ဆံ အဖတ္မတင္ခဲ႔ရင္...

ငါတို႔ေတြ အ႐ႈံးၾကီး ႐ႈံးျပီေပါ႔...။ "

စကားေလး တစ္ခြန္း...

အသိမိတ္ေဆြေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုးေန၊ မိုက္ေနရင္ ဆံုးမ၊

ေဖ်ာင္းဖ်ေပးခဲ႔တဲ႔...

ကိုယ္တိုင္လည္း အျမဲ သတိခ်ပ္ေနခဲ႔တဲ႔ စကားေလးပါ...။

အခ်ိန္စက္၀န္း တစ္ပါတ္ လည္ခဲ႔ျပန္ပါျပီ ...။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


" ေျခာက္ႏွစ္ "... တဲ႔။

လြန္ခဲ႔ေသာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ...

က်ေနာ္႔ကို ေငြလမ္းေပၚ ထမ္းတင္ခဲ႔တဲ႔ ေက်းဇူး႐ွင္ မရီးေတာ္က...

" ကမၻာေက်ာ္... နင္ ခြဲႏိုင္လို႔လား...? " ဆိုျပီး တစ္ခြန္းပဲ ေမးပါတယ္။

က်ေနာ္ ျပန္ေျပာခဲ႔တယ္...။

" အစ္မ... အခု က်ေနာ္ လွမ္းေနတဲ႔ လမ္းက သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

ဒီလမ္းဟာ ေ႐ွ႕ကို ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းျပီးတိုင္း ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္...၊

ေျချပန္ခ်စရာ ေျမမ႐ွိေတာ႔ဘူး... အစ္မ " လို႕

ဆိုလိုတာက " ေနာက္လွည့္လို႔ မျဖစ္တဲ႔ လမ္း၊ ေနာက္မဆုတ္တမ္းပဲ " လို႔

ေျပာခ်င္တာပါ။

တကယ္တမ္းလည္း အဲဒီ႔အခ်ိန္က က်ေနာ္႔ စိတ္ခံစားမႈဟာ

အဲဒီ႔အတိုင္း ႐ွိေနခဲ႔တယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ...

" ငါ အားေပးတယ္။ ငါ ကူညီမယ္။ "

" ဒါ... စီးပြါးေရးကို ႐ိုး႐ိုးသားသား ျဖတ္လမ္းက လိုက္တာ " ဆိုျပီး...။

ခုေတာ႔... သူ " ခြဲႏိုင္လို႔လား...? " လို႔ ေမးခဲ႔တဲ႔ ဟာေလးနဲ႔

မခြဲႏိုင္ဘဲ ခြဲႏိုင္ခဲ႔ရတာ ေျခာက္ႏွစ္ေတာင္ ႐ွိခဲ႔ျပီေပါ႔...။

" ေလးႏွစ္ျပည့္တာနဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚက Passport စာအုပ္ လႊတ္ပစ္မယ္ " လို႔

ေၾကြးေၾကာ္ခဲ႔တဲ႔ က်ေနာ္...။

ေလးႏွစ္ရဲ႕ ဒီမွာဖက္က ငါးႏွစ္ကို ေက်ာ္လို႔ ေျခာက္ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ႔ပါျပီ။

က်ေနာ္ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးပါဘူး... ... ...။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


Oversea ခရီး႐ွည္ၾကီးရဲ႕ အစ၊ ပထမဦးဆံုးည အေဖ႔ကို ကန္ေတာ႔ေတာ႔...

ျခင္ေထာင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ႔တဲ႔ အေဖ...

(တကယ္ေတာ႔ " ႏိုင္ငံျခား သြားမယ္ " လို႔ ဖြင္႔ဟေၾကညာစဥ္ကတည္းက...

အေဖ က်ေနာ္႔ကို စကားမေျပာေတာ႔တာပါ)

(အႏွစ္(၃၀)လံုးလံုး အထင္ၾကီးစရာ ဘာတစ္ကြက္မွ လုပ္မျပႏိုင္ခဲ႔တဲ႔)

သားျဖစ္သူကို စိတ္မခ်ေဒါသနဲ႔ သက္ျပင္းေမာေတြ တြင္တြင္ခ်...။

က်ေနာ္ သိတာေပါ႔...

အေဖ... ဒီည အိပ္လို႔ မရႏိုင္ေတာ႔ဘူး ဆိုတာ...

" အေဖ နားတဲ႔အခ်ိန္မွာ အေဖ႔အတြက္ အား... ျဖစ္ပါရေစ။ "

" မိဘ၊ အစ္မနဲ႔ ညီ မိသားစုရဲ႕ ေ႐ွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ႏိုင္တဲ႔ သားအၾကီး

ျဖစ္ေစဖို႔...

ဇနီးသည္အတြက္ ေလးစားအားကိုးထိုက္တဲ႔ အိမ္ဦးနတ္ေယာက်ၤားေကာင္း

ျဖစ္ေစဖို႔...

မၾကာခင္မွာ လူ႔ေလာကကို ေရာက္လာေတာ႔မယ္႔ မ်ဳိးဆက္ေလးရဲ႕ ဘ၀

လွေစဖို႔...

အားလံုးအတြက္ က်ေနာ္႔ကို စတင္ခြင္႔ျပဳပါေတာ႔... " လို႔

စိတ္ထဲက ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရင္း...။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


ရတနာ(၃)ပါးရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္၊ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးကို အျမဲမျပတ္

မွီ၀ဲဆည္းကပ္ရတဲ႔ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြက လက္ေတြ႔ အစြမ္းျပခဲ႔ပါျပီ...။

ေမွာင္အတိဖံုးေနတဲ႔ ကာလေတြက လြန္ေျမာက္ခဲ႔တယ္။

အနာဂတ္ ေပ်ာက္ေနတဲ႔ ဘ၀ဟာ ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လိုက္သလို

ေျပာင္းလဲတိုးတက္သြားခဲ႔တယ္။

ကိုယ္တင္မက၊ ကိုယ္႔မိသားစုေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကိုလည္း ခိုင္မာေစခဲ႔တယ္...။

အဲဒါေတြနဲ႔ ညီမွ်တဲ႔ တန္ရာတန္ေၾကးကိုလည္း က်ေနာ္...

ျပန္ေပးလိုက္ရတာပါပဲ။

အႏွစ္(၃၀)ေက်ာ္တဲ႔အထိ အိမ္နဲ႔ မခြဲဖူးတဲ႔ က်ေနာ္...

ေရာက္မယ္႔ေရာက္ေတာ႔ အိမ္နဲ႔ မိုင္ေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ႔ အရပ္ေဒသမွာ

ႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး ေရာက္႐ွိေနထိုင္ခဲ႔ရတယ္။

ေရာက္ကာစ... အိမ္က " ေနမွ ေနတတ္ပါ႔မလား...! " လို႔

စိုးရိမ္တၾကီး ႐ွိခဲ႔ရတဲ႔ က်ေနာ္...

ကိုယ္႔ထက္ အမ်ားၾကီး ငယ္တဲ႔ အခန္းေဖာ္ ညီငယ္ေတြ မသိေအာင္

မ်က္ႏွာကို ေခါင္းအံုးေပၚ ဖိ၊ အသံတိတ္ က်ိတ္႐ိႈက္ခဲ႔ရတဲ႔ ညေတြ...

စိတ္ကူးေတြ၊ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ အခါခါ

အိမ္ျပန္ေျပးသြားခဲ႔မိတာေတြ...

အေပအေတ၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္ရဲ႕ သေဘာ...

ဘယ္လိုမွ မဟန္ႏိုင္ေတာ႔ဘဲ မတ္တပ္ကေန ပစ္လဲသြားေလာက္ေအာင္

အားအင္ေတြ လံုး၀ ကုန္ခမ္း၊ ႏြမ္းဟိုက္သြားခ်ိန္ေတြမွာ...

" အေမ... သား အရမ္း ပင္ပန္းတာပဲ အေမရယ္ " လို႔

၀မ္းပန္းတနည္း အေမ႔ကို တမ္းတမိခဲ႔တာေတြ... ... ...။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


" Money is second God. " တဲ႔...။

ပိုက္ဆံကို ကိုးကြယ္ရာ တစ္ခုအျဖစ္ သက္မွတ္ခံယူျခင္း မ႐ွိခဲ႔ေပမယ္႔...

ဟိုးအရင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုက္ဆံတေစၧ ေျခာက္လွန္႔၊

ေလွာင္ေျပာင္ျခင္းကို ခံခဲ႔ရတယ္။

ပိုက္ဆံ မ႐ွာႏိုင္ျခင္းရဲ႕ ဒါဏ္ကို အလူးအလဲ ခံခဲ႔ရတဲ႔ ေကာင္...

ပိုက္ဆံ ႐ွိျခင္းရဲ႕ အရသာဟာ မခ်ဳိဘူး ဆိုရင္ေတာင္...

ပိုက္ဆံ မ႐ွိျခင္းလိုေတာ႔ မခါးႏိုင္ဘူး ဆိုျပီး...

ပိုက္ဆံကို တန္ဖိုးထားေတာ႔ ပိုက္ဆံရဲ႕ တန္ဖိုးထားျခင္းကို ျပန္ခံခဲ႔ရတယ္...။

ပိုက္ဆံကို အ႐ူးအမူး မက္ေမာတြယ္တာတဲ႔ စိတ္...၊

ပိုက္ဆံနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါ၊ ဘယ္လို အေရးကိစၥကိုမွ

ေ႐ွ႕တန္းမတင္ႏိုင္တဲ႔ ဗီဇစ႐ိုက္ေၾကာင္႔ ဆံုး႐ႈံး၊နစ္နာမႈ၊

စြန္႔ပစ္ခံရမႈေတြလည္း ႐ွိခဲ႔ရတယ္...။

ခုေတာ႔ က်ေနာ္...

ပိုက္ဆံရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းကို ခံေနရပါျပီ...။

က်ေနာ္ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။

ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ကာလဆီမွ၊ ဘယ္သူ႔ အကူအညီနဲ႔မွ ႐ုန္းထြက္ခြင္႔

ရႏိုင္ပါ႔မလဲ...?

ဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အမုန္းဆံုးနဲ႔ ဆက္လက္ ဖက္တြယ္ေနရဆဲ အရာဟာ...

" ပိုက္ဆံ " ... ပါ။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


ဟိုးအျမင္႔...မိုးသားထဲမွာ မီးခိုးျဖဴျဖဴေလးတန္းျပီး သြားေနတဲ႔

(ျပျပေလး ျမင္ေနရတဲ႔) ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ ေတြ႔လိုက္တိုင္း ရင္ထဲက

လိႈက္လိႈက္ျပီး ဆို႔တက္လာတယ္...။

တကယ္ဆို ဒီခရီးဟာ နီးနီးေလးပါ...။

ဒီ... ႏွစ္နာရီခြဲေလာက္ပဲ ၾကာတဲ႔ ခရီးေလးကို က်ေနာ္႔မွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီျပီး

အခ်ိန္ေပးေနရတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕ေတြ... (၁)ႏွစ္ကို ႏွစ္ေခါက္၊သံုးေခါက္ ျပန္ေနၾကပါတယ္...။

က်ေနာ္ မျပန္ႏိုင္ပါဘူး...။

ခ်မ္းသာျပီးသား ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြကို က်ေနာ္ လုပ္မေကၽြးႏိုင္ပါဘူး...။

တစ္ခါတစ္ခါ... ကိုယ္႔အတၱက ကိုယ္႔ႏွလံုးသားကို ျပန္ျပန္...စားပါတယ္။

က်ေနာ္႔ေနာက္ (၁)ႏွစ္ေက်ာ္ ေနာက္က်ျပီးမွ Oversea ေရာက္ခဲ႔ရတဲ႔...

ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံသားနဲ႔ ဖူးစာဖက္ခဲ႔တဲ႔ မရီးေတာ္က

လွမ္းေျပာ႐ွာပါတယ္...

" ျပန္ေပါ႔ဟယ္... " တဲ႔။

က်ေနာ္ ျပန္ေျပာခဲ႔တယ္...

" က်ေနာ္ ျပန္ခ်င္ပါတယ္... အစ္မ "

" က်ေနာ္ ျပန္ခ်င္တဲ႔ ျပန္ခ်င္ျခင္းမ်ဳိးက ျပန္မလာခ်င္ေတာ႔တဲ႔ ျပန္ခ်င္ျခင္းမ်ဳိးပါ။ "

" ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ အဲဒီလို လုပ္လို႔ မရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ "

" က်ေနာ္႔ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကကို ျပန္လာဖို႔ ခိုင္းေနတာ... "

" ျပန္လာတဲ႔ေန႔ က်ေနာ္႔အဖို႔ ဘယ္ေလာက္ထိ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းတာ

က်ေနာ္ပဲ သိပါတယ္။ " လို႔...

ဘယ္သူမွ ကိုယ္ ေသမယ္႔ပံုစံကို ၾကိဳမသိၾကပါဘူး...။

တကယ္လို႔သာ...

ေျမြမကိုက္၊ကားမတိုက္၊ဓါတ္မလိုက္၊ေဆးထိုးမမွားလို႔ A မကိုက္ရင္...

(ဒါကေတာ႔ ကိုညီ့ စကားပါ)၊

ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ မျပတ္၊ သူမ်ား မသတ္ရင္...

က်ေနာ္...

ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ေသမွာပါ... ... ...။


*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***


(၃)ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ခြင္႔ျပန္စဥ္... က်ေနာ္႔အေမက ေျပာပါတယ္...

" ဘာေတြပဲ ျဖစ္ေနေန ေျခာက္ႏွစ္ေတာ႔ ျပည့္ေအာင္ လုပ္ပါ... သားရယ္ " တဲ႔။

သူလည္း ႏွစ္(၃၀)လံုးလံုး ေယာင္ခ်ာခ်ာ၊ မေရမရာ ဘ၀မွာပဲ တစ္၀ဲလည္လည္

ျဖစ္ေနခဲ႔ရတဲ႔

ဒီ...သားၾကီးၾသရသ ဘ၀ကို ေသခ်ာခိုင္မာေစခ်င္႐ွာမွာေပါ႔ေလ...။

ညေနက အေမ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ပါတယ္...

" အေမေျပာတဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္ျပီ။ "

" အေမေျပာတဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္ျပီ။ "

" အေမေျပာတဲ႔ ေျခာက္ႏွစ္ျပည့္ျပီ။ " ဆိုျပီး...

စကား တစ္ခြန္းတည္းကို ထပ္ကာ တစ္လဲလဲ ေျပာမိတယ္...။

အၾကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာမိတယ္...။

ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာမိခဲ႔တယ္...။

ေျပာေနရင္းမွာ မ်က္ရည္ေတြဟာ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာပါတယ္...။

႐ိႈက္ၾကီးတငင္ ဆိုတဲ႔ ေ၀ါဟာရရဲ႕ အဓိပါၸယ္ကို ညေနကမွ သိရပါတယ္...။

အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလား...၊ သတိလြတ္သြားတာလား... ကိုယ္တိုင္ မသိႏိုင္ခဲ႔ဘူး။

ျပန္သိလိုက္တဲ႔အခ်ိန္ မ်က္လံုး အဖြင္႔မွာ...

အေမွာင္ထုရဲ႕ ဆီးၾကိဳေပြ႔ဖက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတယ္...။

၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးဟာ ျငိမ္သက္၊ တိတ္ဆိပ္လို႔ ေနပါတယ္...။

ခုခ်ိန္ထိေတာ႔ က်ေနာ္... အေမွာင္ထုထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။

ေနာက္လည္း... ဘယ္အခ်ိန္အထိ တစ္ေယာက္ထဲ ႐ွိေနရဦးမယ္ ဆိုတာ...

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ မသိႏိုင္သလို၊ ဘယ္သူမွလည္း မသိႏိုင္ပါဘူး...။

အေမွာင္ထုထဲက ဟိုးအေ၀း(ေ၀းႏိုင္သမွ် ေ၀းေ၀း)ကို ေငးေမွ်ာ္ရင္း...

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္မွာ ေလသံေလာက္သာသာ အသံေလးနဲ႔...

စကားေလး တစ္ခြန္းကိုသာ ညွင္ညွင္သာသာ ႐ြတ္ေနမိတယ္...

" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "

" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "

" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "


" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "




" ငါ႔ကို ဘယ္သူ ျပန္ပို႔ေပးႏိုင္လဲ...? "






KKT