ငါတို႔ေတြ ေသခ်ာေပါက္ ႐ႈံးရမယ္႔ တိုက္ပြဲကို...
တစ္မိသားစုလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္၊ ဇြဲမေလွ်ာ႔ဘဲ
ရင္ဆိုင္ယွဥ္ျပိဳင္လာခဲ႔ၾကတာ...
(၂)ႏွစ္နဲ႔ ေလးလဆိုတဲ႔ အခ်ိန္ကာလမွာ
ဒီတိုက္ပြဲၾကီးရဲ႕ ျပီးဆံုးျခင္းဟာ ေရာက္႐ွိလာခဲ႔တယ္...။
သူ...
သူ တကယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြ...
သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တဲ႔သူေတြကို... ခ်န္ရစ္ထားခဲ႔ျပီ။
အႏိုင္ရသူ ေခၚေဆာင္ရာကို မလိုက္ခ်င္ဘဲ လိုက္ပါသြားခဲ႔ရျပီ။
သံသရာခရီးကို ထြက္ခြါသြားႏွင္႔ပါျပီ... ... ...။
မေ၀းေတာ႔တဲ႔ တခ်ိန္မွာ...
ျပင္းျပေသာ ပူေဆြးေသာကကို ဧကန္မုခ် ရင္၀ယ္ပိုက္ရမယ္ဆိုတာ...
ၾကိဳတင္ဆင္ျခင္၊ ႏွလံုးသြင္းေနခဲ႔တာပါပဲ။
ဒါေပမယ္႔...
တကယ္တမ္း လြမ္းဆြတ္တသ၊ သတိရစိတ္ကို ရ႐ွိပိုင္ဆိုင္လာတဲ႔အခါ
ခံစားမႈတို႔ဟာ...
ထိ႐ွနာက်င္လြန္းလွတယ္...။ ခါးသီးျပင္းထန္လြန္းလွပါတယ္...။
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Oversea သက္တမ္း ၾကာလာတဲ႔အခါ...
သားျဖစ္သူကို နားေစခ်င္တဲ႔ (သားနဲ႔အတူ ျပန္ေနခ်င္တဲ႔)
ေလသံ၊ မ်က္ႏွာထားတို႔ကို ျမင္ရ၊ ၾကားရပါတယ္။
က်ေနာ္က...
“ အသက္ေတြ ၾကီးလာတဲ႔အခါ အို၊နာ၊ေသေဘးဆိုတာ
ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ၾကဘူး။
အေဖတို႔၊အေမတုိ႔အတြက္...
အိုစာအတြက္လည္း မပူရေတာ႔ဘူး။
ေသစာအတြက္လည္း မပူရေတာ႔ဘူး။
နာစာ...
ဘယ္အခ်ိန္မွာ နာမလဲ..!
ဘယ္လိုအနာမ်ဳိး နာမလဲ..!
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ နာမွာလဲ..! မသိႏိုင္ဘူး။
နာစာအတြက္ေတာ႔ ႐ွာရလိမ္႔အံုးမယ္... အေဖ ” ဆိုေတာ႔ ...
ဘာမွမေျပာ႐ွာေတာ႔ဘူး။
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
၂၀၁၄၊ ေမမွာ...
တပည့္ကို ညီအရင္းလို၊ သူငယ္ခ်င္းလို ေပါင္းတဲ႔ ဆရာရင္းနဲ႔
ျပန္ဆံုပါတယ္။
“ အေမရိကန္ေဆးေတြ ေကာင္းတယ္... ေဟ႔ေကာင္ ”
“ အေမရိကန္ေဆးေတြ ၀ယ္တိုက္ပါလား..! ” ဆိုျပီး အၾကံေပးပါတယ္။
မခ်ိျပံဳးေလးနဲ႔ စိတ္ထဲကပဲ...
“ တိုက္ခ်င္တာေပါ႔ အာစရိရယ္ ”
“ အေမရိကန္ေဆး ၀ယ္တိုက္႐ုံတင္မက...
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေမရိကားကိုေတာင္ပို႔ျပီး ကုေပးခ်င္တာေပါ႔။ ” လို႔...
ကာလ႐ွည္ၾကာဆိုတဲ႔ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားတစ္ခုမွာ
" ၀န္နဲ႔အား၊ ေလးနဲ႔ျမား " ဆိုသလို...။
ျပီးေတာ႔...
အဆံုးသတ္ Result ကို သိႏွင္႔ေနခဲ႔ေတာ႔လည္း... ... ...။
ဒါေပမယ္႔...
က်ေနာ္ စြမ္းႏိုင္သမွ်၊ လုပ္ေပးႏိုင္သမွ်
မေလ်ာ႔တမ္း၊ မေလွ်ာ႔တမ္း
ျဖည့္ဆည္းေပးဆပ္ခဲ႔ပါတယ္...။
ေဆးတစ္လံုး ေလးေသာင္း.. ဆိုလည္း " ထိုး " ပါပဲ။
ေဆးတစ္လံုး ေလးေသာင္းခြဲ.. ဆိုလည္း " ထိုး " ပါပဲ။
ေဆးတစ္လံုး ခုနစ္ေသာင္း.. ဆိုလည္း " ထိုး " ပါပဲ။
“ ေယာကၤ်ားေရ... (ေဆး)အလွဴ႐ွင္႐ွိလို႔ နဲနဲ သက္သာတယ္ေဟ႔ ”
ဆိုရင္လည္း " ေအး... ေအး " ပါပဲ။
“ ေယာကၤ်ားေရ... ဒီတစ္ပတ္ေတာ႔ (ေဆးေတြ ၀ယ္လိုက္ရလို႔)
မ်ားသြားတယ္ေဟ႔ ” ဆိုရင္လည္း
" ေအး... ေအး " ပါပဲ။
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
(ေ႐ႊျမန္မာတို႔ရဲ႕ အစဥ္အလာေကာင္းတဲ႔...)
သီတင္းကၽြတ္ဆိုရင္ မိဘေတြကို ကန္ေတာ႔ၾကတဲ႔ အေလ႔အထတစ္ခုမို႔
မျဖစ္မေန ျပန္သြားခဲ႔တယ္။
ဘ၀မွာ ခက္ခဲပင္ပန္းလြန္းတဲ႔ စိတ္ခံစားမႈမ်ဳိးစံု ရ႐ွိပိုင္ဆိုင္ဖူးပါတယ္။
"ဒီက ျပန္သြားတာနဲ႔ ငါ႔အေဖကို အသက္႐ွင္ရက္ ျပန္မေတြ႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး"
ဆိုတဲ႔ အသိေလာက္ ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲရတာ မ႐ွိေတာ႔ပါဘူး...။
မနက္မိုးလင္း၊ အိပ္ရာႏိုးခ်ိန္ မ်က္လံုးဖြင္႔လိုက္တိုင္း...
မေတြ႔ရတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ သား(သူအားကိုးတဲ႔ သားၾကီးၾသရသ)မ်က္ႏွာကို
ျမင္လိုက္ရလို႔ ...
" က်က္သေရ ႐ွိသြားတာပဲ " ဆိုျပီး ႏႈတ္က ဖြင္႔ဟ၊
ေက်နပ္အားရခဲ႔တဲ႔ အေဖ...
အနားမွာ႐ွိေနတဲ႔ လူေတြကိုေတာင္ မသိတစ္ခ်က္၊ သိတစ္ခ်က္
ျဖစ္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာ...
မိုင္(၁၃၀၀)ေက်ာ္အေ၀းက သားကို လွမ္းျမင္လိုက္တဲ႔ ...ခဏ
" သား " လို႔ အားရပါးရ ေခၚသြားခဲ႔တဲ႔ အေဖ...
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
(၁၆)ရက္အၾကာမွာ ေနာက္တစ္ခါ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္သြားရပါတယ္။
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ ကိုယ္႔အေဖမွာ (ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔) အသက္၀ိညာဥ္ကို ႏႈတ္ယူမယ္႔...
ေၾကာက္စရာေရာဂါဆိုးၾကီး စြဲကပ္ေနတာ မရိပ္စားမိေလာက္ေအာင္
ညံ့ဖ်င္းလြန္းတဲ႔... က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ (အသန္႔ၾကိဳက္လြန္းသေလာက္) အနံ႔အသက္ေတြကို ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိခဲ႔တဲ႔... ”
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ အညစ္အေၾကးေတြကို (ကိုင္တြယ္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔)...
ၾကည့္ဖို႔၊ ျမင္ဖို႔ေတာင္ မရဲတဲ႔... ”
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ ကိုယ္႔ကို လူအျဖစ္ကို ေပးခဲ႔သူ၊ လူ႔ဘ၀က ထြက္ခြါသြားရေတာ႔မယ္႔
အခ်ိန္မွာေတာင္ အနားမွာ ႐ွိေနမေပးခဲ႔တဲ႔...
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ သား ဘယ္ေတာ႔ ျပန္လာမွာလဲ..? လို႔
ေလသံေပ်ာ႔ေလးနဲ႔ ေမးတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ႏႈတ္ဆိပ္ဆြံ႔အ၊ စကားလံုး ႐ွာမရခဲ႔တဲ႔...
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ပါနဲ႔ အေဖ ”
“ ဧည့္သည္လိုေနျပီး၊ ဧည့္သည္လို ျပန္သြားတဲ႔ ... ... ... ”
“ က်ေနာ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔ အေဖ ”
အသက္မဲ႔ေနျပီျဖစ္တဲ႔ အေဖ႔႐ုပ္ခႏၶာကို ၾကည့္ျပီး၊
ရင္ထဲမွာ စကားေတြ အမ်ားၾကီး... ... ...။
မိသားစုဆရာေတာ္လို ျဖစ္ေနတဲ႔ ျမိဳ့နယ္သံဃာ႔နာယက(ဥကၠဌ)ဆရာေတာ္က
သူ(က်မ္းမာစဥ္က)နဲ႔ သမီးေလးရဲ႕ ဓါတ္ပံုၾကီးကို ၾကည့္ရင္း...
“ ေရာဂါ ျဖစ္သြားတာကိုး။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ..! ” ဆိုျပီး
သံေယာဇဥ္မလြတ္တဲ႔ စကားကို (ေျဖးေျဖးေလးေလး) မိန္႔႐ွာတယ္။
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
အတိတ္ပံုရိပ္တို႔ဟာ အာ႐ံုမွာ ကပ္ညိလာလိုက္၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိုက္...။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ကြင္းေတြဟာ
ၾကည္လင္ျပတ္သားတစ္ခါ၊ မႈံရီေ၀၀ါးတစ္ခ်က္...။
အေ႐ွ႕က ကားဆီမွာေတာ႔ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးကို လဲေလွ်ာင္းရင္း
(တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕) သြားေနခဲ႔ရျပီ...။
တံခါးၾကီးတစ္ခ်ပ္ေ႐ွ႕ကို ေရာက္လာခဲ႔ပါျပီ။
ဒီတံခါးၾကီးရဲ႕တစ္ဖက္ကို ၀င္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္း၊
ျပီးဆံုးသြားရေတာ႔မယ္...။
ငိုေၾကြးၾက...။
ကန္ေတာ႔ၾက...။
“ ဆရာ၀န္ၾကီး လက္ေလွ်ာ႔မွ သားလည္း စိတ္ေလွ်ာ႔ခဲ႔တာပါ... ”
“ အေဖ ေက်နပ္မွာပါ။ အေဖ ေက်နပ္ေပးပါ... ” လို႔
ေတာင္းပန္၊ ကန္ေတာ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ေအးစက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ သူ႔လက္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ျပီး...
“ အေဖ... သြားေတာ႔ေနာ္ ” လို႔ ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္လိုက္ရပါတယ္။
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
ဒီေန႔
(၃)လ ျပည့္ပါျပီ။
က်ေနာ္႔မ်က္၀န္းေတြ စိုစြတ္ေနဆဲပါပဲ... ... ...။
“ ျမင္႔ေသာ၊ ျမတ္ေသာ ဘံုဘ၀တစ္ခုမွာ ေရာက္႐ွိေနႏိုင္ပါေစ... အေဖ ”
KKT
No comments:
Post a Comment